Monday, June 16, 2014

နားလည္ခက္ေသာ...

ကုိယ္ဟာ တကုိယ္ေကာင္းဆန္တတ္လြန္းသူပါ... သူမတူစြာလည္း အတၱႀကီးလြန္းပါတယ္.... ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာကုိသာ ဦးစားေပးတတ္သူရယ္ပါ..... ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ရဖုိ႔ သူမ်ားတကာဘာျဖစ္ျဖစ္ ေတာ္ရံုမစဥ္းစားတတ္သူပါ.... ဒါကုိယ့္ရဲ႕ စရုိက္လကၡဏာတခ်ိဳ႕ပါ....

ကုိယ္ ႏုိင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းဟု အမည္ရေသာ အဖြဲ႕စည္းတခုမွာ အလုပ္လုပ္ပါတယ္...... မသိနားမလည္သူေတြကုိ ေျပာရင္ေတာ့ " ဟယ္.. ေကာင္းတာေပါ့.. ေကာင္းလုိက္တာ.. " အစရွိသျဖင့္ ၾကားရပါမယ္..... ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ဒီလုိ အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳးမွာ ေသေအာင္ အလုပ္လုိခ်င္ခဲ့ဖူးပါတယ္...
အထင္လည္း ႀကီးခဲ့ဖူးပါရဲ႕... တကယ္တန္းလုပ္ရေတာ့ ကုမၸဏီ ေသးေသးေလးမွာသာ လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ကုိယ့္အတြက္ လူေပါင္းစံုရဲ႕ စရုိက္လကၡဏာေတြဟာ ေန႔တုိင္းမရုိးႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ျဖစ္လာခဲ့တယ္......
ဒီထဲမွာမွ... ခုလတ္တေလာ ကုိယ္ လံုး၀မႏွစ္ၿမိဳ႕ သေဘာမက်တဲ့ အေၾကာင္းရာတခုက ေတာ္ေတာ္ ခါးသီးေစတယ္.... (ဒီေနရာမွာ ရြံရွာစက္စုပ္တယ္ဆုိတဲ့စကားမ်ိဳးထိပါ ေျပာခ်င္ပါတယ္...)
ဒီလုိ အလားတူ အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳးေတြ ဘယ္လုိ ရပ္တည္ေနသလဲ ကုိယ္ေသခ်ာမသိပါ...
ကုိယ္ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အဖြဲ႕စည္းကေတာ့ ႏုိင္ငံ ၇ ႏုိင္ငံေလာက္က ရတဲ့ အလွဴေငြေတြနဲ႔ ရပ္တည္ေနတာပါ... အဲ့ဒီ အလွဴေငြဆုိတာ ကုိယ္တုိ႔ ႏုိင္ငံအတြက္ တေထာင့္တေနရာကေန ကူညီအားျဖည့္ေပးဖုိ႔ပါ... (ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ ဘာညာဆုိၿပီးေျပာေနလုိ႔ ႏုိင္ငံေရးေတြ သိပ္သိေနသလား ဆုိေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..) ကုိယ္နားလည္တာ ကုိယ္ေတြးတာက ရုိးပါတယ္... တျခားဟာေတြ ကုိယ္ လုိက္လည္းမမီသလုိ နားလည္ မလည္ပါဘူး..... ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္အတြက္ပဲလွဴလွဴ.. ဒါဟာ အလွဴေငြပါ... ကုိယ္တုိ႔ဟာ.. ဒီအလွဴေငြေတြ အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်ႏုိင္ဖုိ႔ရာ တတပ္တအား ပါ၀င္ၾကတဲ့သူေတြပါ... ေျပာရရင္ သူမ်ား ပုိက္ဆံနဲ႔အလွဴလုပ္ရသလုိပါပဲ.. ယူတတ္ရင္ေျပာပါတယ္...
စိတ္ထားတတ္ရင္ ေနရင္းထုိင္ရင္းေတာင္ ကုသုိလ္ရဦးမယ္.. ဒါေပမဲ့ တရက္တရက္ ကုိယ္ အဲ့ဒီ့အတြက္ မုဒိတာ မပြားႏုိင္တဲ့ အျပင္ အကုသုိလ္ေတြ အလံုးနဲ႔အရင္းရပါတယ္...
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဒီထဲမွာ ကုိယ္ေတြးသလုိ မေတြးတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပါ...  ေျပာရမယ္ဆုိ ကုိယ္ဟာ ဒီအဖြဲ႕အစည္းႀကီးထဲမွာ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ပမႊားေလးပါ... ေတာက္တုိမယ္ရ သာသာပဲရွိပါတယ္....
ကိုယ္လုပ္ရတဲ့ဟာေလးနဲ႔ ဆက္စပ္ေတြးၾကည့္မိလုိ႔ပါ... ကုိယ္ဟာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်ဆုိသလုိ တရံုးလံုးရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္အေတာ္မ်ားမ်ားကုိ လုိက္ျဖည့္စည္းေပးရသူပါ..... (ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ဖာဖာေထးေထးေျပာတာေပါ့).. စာေရးကိရိယာ.. ဖုန္းေငြျဖည့္ကဒ္စသျဖင့္ေပါ့.. ဒီတာ၀န္က  ေန႔စဥ္၀တၱရားထဲက တခုပါ... အဲ့ဒီမွာ ဒီအေၾကာင္းအရာစပါတယ္.. လူေတြဟာ.. ဒါေတြကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ ရပုိင္ခြင့္ရယ္လုိ႔ ထင္ျမင္ယူဆေနၾကတာကုိပါ... ရံုးကိစၥသံုးတာပဲ.. ရံုးက ပိုက္ဆံနဲ႔ သံုးရမွာေပါ့ဆုိတဲ့အေတြး... ငါဒီေလာက္ေတာ့ ရသင့္တာေပါ့.. ငါမယူလည္း တျခားလူေတြယူေနၾကတာပဲဆုိတဲ့ အေတြး... လူေတြအဲ့လုိေတြေတြးေနတယ္လုိ႔ပဲ ကုိယ္ထင္ပါတယ္.. (စြပ္စြဲတယ္ေျပာခ်င္ေျပာ.. ကုိယ့္ဘက္ကေတာ့ အေၾကာင္းရာခုိင္လံုပါတယ္)... ဒီလုိ အဖြဲ႕အစည္းမွာ လုပ္တဲ့အတြက္ လခဟာ တျခား ပရုိက္ဗိတ္ကုမၸဏီေတြထက္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့ သာပါတယ္.. သူမ်ားထက္ပုိရပါတယ္.. ခံစားခြင့္ေတြလည္း ပုိပါတယ္... အဲ့ဒါကိုေတာင္မွ လူေတြဟာ.. ပိုပုိၿပီးေတာ့ကုိ လုိခ်င္ၾကပါတယ္... ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ ပုဂိုလ္ေရးရာ ကိစၥေတြအတြက္ပါ ေဘာင္ေက်ာ္ၿပီးေတာ့ အခြင့္ေရးလုိခ်င္ၾကပါတယ္.. ကိုယ္ျမင္ေတြ႕ေနရတာေတြက တကယ့္ကုိေသးေသးေလးေတြပါ... ကုိယ့္ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ ဖုန္းေျပာဖုိ႔အတြက္ ဖုန္းကဒ္ထုတ္တာမ်ိဳး... ဒီေနရာမွာ အလုပ္ကိစၥလုိ႔ ေျပာၾကပါမယ္.. ဟုတ္ပါတယ္.. အလုပ္ကိစၥေတာ့ ပါမွာေပါ့..  ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီ့အလုပ္ကိစၥအတြက္ေလာက္ကုိ ကုိယ့္အိတ္ထဲက စုိက္ထုတ္ေျပာေပးလုိက္ေတာ့ေရာ..... ကုိယ့္လခေတြ ဘယ္ေလာက္နစ္နာသြားမွာမုိ႔လုိ႔လဲကြယ္..
ခုနကေျပာသလုိပဲ.. ကိုယ္က ဒီရံုးက ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းပါပဲ.. ကုိယ္ရတဲ့လခက အမ်ားနဲ႔စာရင္ နည္းပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ေတာ္ရံုတန္ရံု ရံုးပစၥည္းကုိ ကုိယ္ယူမသံုးဘူး.... ကုိယ္ႀကီးက်ယ္ပါတယ္.. ေဘာပင္ဆုိရင္ ယူနီမွဆုိၿပီးေရးခ်င္တယ္.... ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ၀ယ္သံုးပါတယ္... ရံုးက ပစၥည္းေသးေသးေလး တခုထုတ္ယူဖို႔ရာ ရံုးကိစၥသက္သက္ သံုးဖုိ႔ျဖစ္ေနတာေတာင္မွ  ကုိယ္ အေတာ္စဥ္းစားပါတယ္...
တျခားလူေတြ ဒီမွာ ဘာလုပ္သလဲဆုိေတာ့ ယူနီေရးရတာမွ အဆင္ေျပတယ္ဆုိၿပီး သပ္သပ္ကုိ ၀ယ္ခုိင္းပါတယ္.. ေျပာခ်င္တာက.. ရံုးမွာ ရွိတာနဲ႔ ေရးလုိက္ေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္မွာလဲ.... မႀကိဳက္လုိ႔ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ကုိယ္ႀကိဳက္တာမွ သံုးခ်င္သပဆုိတာမ်ိဳးေတာ့ မေကာင္းဘူးထင္တာပဲေလ... ခုတေလာ ကိုယ္ေရးကုိယ္တာ ကိစၥေတြအတြက္ပါ စာေရးကိရိယာေတြ ထုတ္လာၾကလုိ႔ .. ကုိယ္ဘယ္လုိမွ မခံစားႏုိင္ေတာ့တာပါ... ကိုယ့္တေယာက္တည္းရဲ႕ လုိအင္ဆႏၵျပည့္ဖုိ႔ရာအတြက္ ဘာလုိ႔ သူမ်ားရဲ႕ ပိုက္ဆံကုိ သံုးခ်င္ၾကသလဲဆုိတာ ကိုယ္စဥ္းစားမရဘူး..... ဒါမွမဟုတ္ အဲ့ေလာက္ထိ မစဥ္းစားမိၾကတာလား.. မျဖစ္ႏုိင္ျပန္ဘူး... ကုိယ္ေျပာေနတဲ့ လူေတြဟာ အကုန္ ကုိယ့္ထက္ ရာထူးႀကီး လစာမ်ားၾကတဲ့သူေတြပါ...  ႏုိင္ငံျခားသားေတြေတြလည္းပါပါတယ္.. သူတို႔ေတြဟာ လစာဆုိရင္လည္း ကုိယ္တုိ႔လူမ်ိဳးေတြထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပုိရၾကပါတယ္.. တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေသာသူေတြဟာဆုိရင္ ခုကုိယ္ေျပာသလို အကုန္လံုးကုိ ရပုိင္ခြင့္ထင္ကာ ရသမွ်အကုန္လုိခ်င္ပါတယ္.. ဒီေနရာမွာ ႏုိင္ငံျခားသာရယ္ ... ကိုယ့္လူမ်ိဳးရယ္ဆုိၿပီး လူမ်ိဳးေရးမခြဲျခားပါဘူး.. ဒီလုိလုပ္တတ္တဲ့ လူေတြကုိသာ ကုိယ္ေျပာခ်င္တာပါ...... ကုိယ္ကုိယ္တုိင္နဲ႔ ယွဥ္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္.. ဥပမာ.. ကုိယ္အသိတေယာက္ေယာက္က အလွဴလာခံလုိ႔ တခုခုအတြက္ အလွဴေငြထည့္လုိက္ၿပီဆုိၾကပါစုိ႔..... တကယ္လွဴမဲ့ေနရာကုိ မေရာက္ခင္ အလွဴခံသူက သူ႔လမ္းစရိတ္ကဘယ္ေလာက္ပါ... အဲ့ဒီကုိ သြားလွဴေတာ့ သူ႕ရဲ႕ေနေရးထုိင္ေရး စားေရးေသာက္ေရးအတြက္ဘယ္ေလာက္ပါဆုိၿပီး ႏႈတ္ၿပီးကာမွ တကယ့္လုိအပ္ေနသူဆီေရာက္မယ္ဆုိ.. ကုိယ္ဘယ္လုိစိတ္မ်ိဳးထားႏုိင္မလဲဆုိတာ...
ကုိယ္ဆုိရင္ေတာ့ ၿငိဳျငင္မွာပါ.. တခါတေလ ျမန္မာေငြ ၃၀၀၀ ေလာက္ေသာပုိက္ဆံကုိ ရံုးက ကားမရလုိ႔ အစည္းအေ၀းကို ကုိယ့္စရိတ္ကုိယ္စိုက္ၿပီးသြားရလုိ႔ပါဆုိၿပီး ျပန္ေတာင္းတဲ့အခါ.. အဲ့ဒီ့လူေတြကို ကုိယ္ အံ့ၾသမဆံုးဘူး... အဲ့ေလာက္ ပုိက္ဆံဟာ ဒီလုိ အဖြဲ႕အစည္းမွာလုပ္ေနတဲ့ လူတေယာက္အတြက္ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး.... ကိုယ့္အိတ္ထဲက စိုက္လုိက္လုိ႔လဲ ကုိယ့္မွာ ဘယ္ေလာက္မွ မနစ္နာသြားသလို ျပန္ရသြားလုိ႔လဲ ကုိယ္မခ်မ္းသာသြားဘူးေလ..... (၃၀၀၀ ေတြမ်ားလာရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲဆုိၿပီး စကားကပ္ေျပာခ်င္သူမ်ားအတြက္ ထည့္ေရးပါမယ္.. ၃၀၀၀ ေတြက မ်ားမလာပါဘူး.. ရံုးက ကားဆုိတာ ၁၀ ခါ မွာ ၉ ခါေလာက္က ေသခ်ာေပါက္ရႏုိင္တာမ်ိဳးပါ)
မိတၱဴကူးခ ၃၀၀၀ ေလာက္ကုိ ထည့္ေတာင္းတာမ်ိဳး...... ေျပာရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးေပါ့...( ဒါမ်ိဳးေတြကုိ profit n loss ကုမၸဏီမွာလုပ္ေနတယ္ဆုိ ဒါလုပ္သင့္တယ္လုိ႔ ကုိယ္ထင္ပါတယ္.. ရပုိင္ခြင့္ အကုန္ကုိ ေတာင္းဆုိသင့္ပါတယ္..... )
ကုိယ့္အေဖက ဒီအဖြဲ႕အစည္းထဲကပဲ အျခား ပေရာဂ်က္တခုရဲ႕ အလုပ္တခု လက္ခံပါတယ္.. ခရီးသြားရတာမို႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ boarding Pass အကုန္ျပန္ေပးရပါတယ္.. တကယ္စီးခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္းေပါ့.. အဲ့ေတာ့ သူက မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ ဒီအေၾကာင္းကုိ ေရးပါတယ္... ဒီလို အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳးမွာ ဒါမ်ိဳးေတြရွိတယ္ေပါ့.. ဒီ့ထက္ႀကီးတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြမွာေတာင္ ဒါမ်ိဳးမလုပ္ဘူးဆုိၿပီး..
ဒါမ်ိဳးေတြ သူမွမသိတာေလ... ဒီလုိ လူမ်ိဳးေတြရွိတဲ့ ဒီအဖြဲ႕အစည္းမွာ အဲ့လုိမွသာ လုိက္မေတာင္းရင္ ...................... ဆက္မေတြးရဲေတာ့ပါ.. ေတြးလည္း မေတြးတတ္ေတာ့ပါ...

အစမွာ ကုိယ္ေျပာခဲ့တာက... ကုိယ့္လုိ တကုိယ္ေကာင္းဆန္ တဗုိ႔တည္းၾကည့္တတ္တဲ့ စရုိက္လကၡဏေတြရွိတဲ့လူေတာင္မွ ဒါမ်ိဳးေတြကုိ စဥ္းစားမိရဲ႕သားနဲ႔.. အျခားသူေတြ ဘာလုိ႔မ်ား ဒီေလာက္ေလးကုိ မသိတတ္ၾကရတာလဲဆုိတာကုိ ကုိယ္နားမလည္ႏုိင္တာပါ... တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြအတြက္ ကုိယ္ဟာ စန္းစန္းတင့္ျဖစ္လြန္းေနတာပဲ ျဖစ္မွာပါေလ...

Sunday, June 8, 2014

ညည္းခ်င္း

ခ်စ္သူမရွိတဲ့ ဘ၀က ခက္ခဲလြန္းပါတယ္..
အသက္ ၂၂ ႏွစ္လံုးလံုး ခ်စ္သူမရွိဘဲ ဘယ္လုိ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ခဲ့လဲ ဆုိတာကုိ ခပ္ေမ့ခ်င္ခ်င္ပါပဲ..
စဥ္းစားလုိ႔ေတာင္ မရဘူး...
ခ်စ္သူ ဖ်က္ထားတဲ့ အက်င့္ေတြၾကားထဲမွာ ရွင္သန္ေနထုိင္ရတာ ေတာ့္ေတာ့္ကုိ ခက္ခဲပါတယ္...
မနက္အိပ္ယာႏုိးရင္ စားဖုိ႔ေသာက္ဖုိ႔ ပူပန္ရတယ္.. အရင္က ကုိယ္စားဖုိ႔ကုိ ခ်စ္သူက ၾကားထဲက ၀င္ပူပန္ေပးတယ္..
ရံုးကုိ ေစာေစာမေရာက္မွာ ပူရတယ္.. ကားပါကင္မရမွာစုိးလုိ႔...  ၇း၃၀ ေလာက္ထိေပကပ္ၿပီး အိပ္ေနက်ကုိ အခုဆုိ ၆နာရီမွာ အလူးလဲထရတယ္..  အရင္က ခ်စ္သူလုိက္ပုိ႔ေပးတာကုိ ေအးေအးေဆးေဆး ထုိင္စီးရတယ္... (ကားက်ပ္လြန္းလုိ႔ ေစာေစာထပါဆုိတဲ့ ခ်စ္သူ႔စကားကုိ ဘယ္ေတာ့မွ နားမေထာင္.. ေခ်ာ့ေျပာမရ ေျခာက္ေျပာမရေတာ့ ေနာက္ပုိင္း လက္ေလွ်ာ့သြားတဲ့အထိကုိ ဆုိးတယ္)
ညေနရံုးျပန္ရင္ မုိးရြာမွာ လမ္းမွာ ကားတခုခုျဖစ္မွာ ပူပန္ရတယ္.. မုိးရြာေနရင္ မတိတ္မခ်င္း ရံုးမွာ ထုိင္ေစာင့္ရတယ္.. အရင္က မုိးရြာရြာေနပူပူ ခ်စ္သူ အခ်ိန္မွန္လာႀကိဳတယ္..
(ခ်စ္သူကေျပာပါတယ္... ခုဆုိ ညေန ၄-၅နာရီေလာက္ဆုိ... အက်င့္ပါၿပီး ရံုးလာႀကိဳဖုိ႔ ကားေသာ့ လုိက္ရွာေနမိတယ္တဲ့..  ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကလည္း ညေနဆုိ ခ်စ္သူလာေတာ့မလားဆုိၿပီး ေယာင္ေယာင္ၿပီး ဖုန္းကုိ ထုိင္ၾကည့္ေနမိတယ္.. :(   )
အိမ္အျပန္လမ္း မီးပြိဳင့္ေတြက ၾကာလြန္းတယ္.. ခ်စ္သူနဲ႔တုန္းက ရန္ျဖစ္ရင္ျဖစ္.. မျဖစ္ရင္လည္း စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕ေနရလုိ႔ ဘယ္တုန္းကမွ ၾကာတယ္လုိ႔ မထင္ဖူးဘူး......
ေစ်း၀ယ္ထြက္ရင္ ပစၥည္းေတြ အရမ္းေလးသြားမလားဆုိၿပီး တခ်ိဳ႕ပစၥည္းေတြ လုိရဲ႕သားနဲ႔ မ၀ယ္မိဘူး... အရင္က ခ်စ္သူက အကုန္၀ုိင္းသယ္ေပးေတာ့ ေစ်း၀ယ္ရတဲ့အမႈက အဲ့ေလာက္ခက္ခဲတယ္လုိ႔ တခါမွ မထင္ထားခဲ့ဘူး... ခုေတာ့ ပစၥည္းေတြအျပည့္နဲ႔ ကားနားေရာက္တာေတာင္ ကားတံခါးဖြင့္ဖုိ႔ ခက္ခဲလြန္းတယ္.....
ကားပ်က္ေနရင္ ျပင္ဖုိ႔ကုိ ပိတ္ရက္ေရာက္တဲ့အထိေစာင့္ရတယ္..... အရင္က ခ်စ္သူကပဲ တေနကုန္ တေနခန္း ကားသြားျပင္ေပးတယ္...
ရံုးဖြင့္ရက္ေတြဆုိ ကားမစစ္ႏုိင္လုိ႔.. ပိတ္ရက္ အျပင္သြားခါနီး လွတပတ ၀တ္ဆင္ၿပီးသားနဲ႔ ကားစက္ဖံုးဖြင့္ၿပီး ဆီ ေရ စစ္ႏုိင္တယ္.. တခါတခါ စက္ဂ်ီးေတြ ေပၿပီး အျပင္ေရာက္သြားတယ္... အရင္က ဒါမ်ိဳးေတြဆုိတာ ပူရေကာင္းမွန္းသိခဲ့တာမဟုတ္ဘူး......
ခုဆုိ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာတုိင္းကုိ မသြားႏုိင္.. ပါကင္မွ ရပါ့မလား.. ရရင္ေရာ ပါကင္ထုိးဖို႔ အဆင္ေျပပါ့မလား ပူပန္ၿပီး ေနရာတကာ မသြားရဲဘူး... အရင္က ဘယ္ေလာက္က်ပ္တဲ့ေနရာျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္သူကုိ ပုိ႔ခုိင္းတယ္..
ကားပါကင္ခက္လြန္းလို႔ Junction square လုိေနရာကုိ မသြားပါနဲ႔လုိ႔ ခ်စ္သူက ေတာင္းပန္တာေတာင္ အတင္းအဓမၼ ဂ်ီက်ၿပီး ပုိ႔ခုိင္းတတ္တယ္..
ငွက္ေပ်ာသီး အခြံႏႊာစားရတာေတာင္ ခက္ခဲလြန္းတယ္ ထင္ရေအာင္ ခ်စ္သူက အစစအရာအရာ လုိက္လုပ္ေပးခဲ့ေတာ့ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးၿပီး ေနရတဲ့အခါ ေလာကႀကီးက မသာယာေတာ့ပါဘူး...
အဲ့ေလာက္ သူမ်ားအေပၚ မွီခုိေနရမယ္လုိ႔လည္း တသက္လံုး မစဥ္းစားဖူးဘူး.....
ခုေတာ့ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ပဲ အျပစ္တင္ရမွာေပါ့..... ကိုယ္မဟုတ္တဲ့ အျခားလူတေယာက္အေပၚ ကုုိယ့္ရဲ႕ရပ္တည္မႈ ကုိယ္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအားလံုးကုိ တည္မွီလုိက္တဲ့အတြက္....
ခ်စ္သူက သူစိမ္းေတြၾကားထဲမွာ ေနရတဲ့အတြက္ သူလြမ္းတာက ပုိပါသတဲ့...
ကုိယ္ကေတာ့ ေနရာတုိင္း အရာရာတုိင္းက ခ်စ္သူ အေငြ႕အသက္ေတြပဲမုိ႔ ကုိယ္လြမ္းတာက ပုိပါတယ္လို႔ေျပာပါတယ္.....
အိပ္ယာႏုိးေတာ့လြမ္း....
သြားရင္းလာရင္းလြမ္း....
စားရင္းေသာက္ရင္းလြမ္း...
မုိးရြာေတာ့လြမ္း..
မီးပ်က္ေတာ့လြမ္း..
ဟင္းခ်က္ရင္လည္းလြမ္း..
အိပ္ခါနီးလြမ္း....
အိပ္မက္ထဲမွာ လြမ္း....
ပိုတယ္ေျပာခ်င္ေျပာ.. အဲ့ထက္ကုိပုိလြမ္းပါတယ္......