ဒီတပတ္လည္း ဘယ္မွ မသြားျဖစ္ဘဲ စေနေန႔ကို တေနကုန္ အိပ္ရင္းနဲ႔ပဲ ကုန္ဆံုးပလုိက္တယ္... အဲ့လုိ အိပ္လုိက္ရတာေလာက္ ေက်နပ္စရာေကာင္းတာမရွိဘူး...
တနဂၤေႏြက်ေတာ့ အေစာထမွ ညျပန္အိပ္ေပ်ာ္မွာဆုိေတာ့ ေန႔ခင္းေလာက္ထျဖစ္တယ္..
ထလာေတာ့ စားစရာမရွိ.. စားစရာမရွိေတာ့ ဟင္းခ်က္မယ္ႀကံ.. ခ်က္စရာလည္းမရွိဆုိေတာ့.. တေယာက္တည္းပဲ ေစ်း၀ယ္ထြက္.. ဟင္းခ်က္စရာ ဘာညာ၀ယ္ၿပီး အိမ္ျပန္လာ.. တညေနလံုး ဟင္းခ်က္.. ေရမုိးခ်ိဳး .. စားေသာက္.. စီးရီးစ္ေလး တပုိင္းေလာက္ၾကည့္.. ေဖ့ဘုတ္ခဏတျဖဳတ္သံုး.. အိပ္...
ေၾသာ္.. ခ်စ္သူမရွိတဲ့ ဘ၀ႀကီးက ေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ႔ ပ်င္းစရာေကာင္းတာ... (လာျပန္ပါၿပီ.. မရုိးႏုိင္တဲ့ ညည္းခ်င္း)
ခ်စ္သူသာရွိရင္.. ပိတ္ရက္မွာ ဟုိသြားမယ္ ဒီသြားမယ္.. ဟုိဟာစားမယ္ ဒီဟာစားမယ္နဲ႔.. ဘယ္မွ မသြား မစားျဖစ္ရင္လဲ.. အိမ္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး စီးရီးစ္ေလးေတြၾကည့္... ဗုိက္ဆာရင္ လက္ဖက္ေလးသုပ္လုိက္.. snacks ေလးေတြစားလုိက္.. အေအးေလးေသာက္လုိက္.. အတူတူ ဟင္းခ်က္စားလုိက္နဲ႔ ဘ၀ႀကီးက အရမ္းသာယာပါတယ္... ေစ်း၀ယ္ရတာေတာင္ ခ်စ္သူပါမွ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္.. ဘီစကစ္မုန္႔ေတြေရာင္းတဲ့အတန္းမွာ ကုိယ္က အၿမဲလုိုလို ၀ယ္၀ယ္ မ၀ယ္၀ယ္ အခ်ိန္ဆြဲေနတတ္တယ္.. ခ်စ္သူကလည္း အၿမဲလုိလုိ ၾကာတယ္ဆုိၿပီး ဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ လုပ္တတ္တယ္... ဇြန္းတေခ်ာင္းေလာက္၀ယ္ဖုိ႔ေတာင္ သေဘာထားခ်င္းကမတူ.. ဘူးေတြပလံုးေတြလည္း ကုိယ္က သိပ္ႀကိဳက္.. ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ ေငးေမာေနတတ္ေတာ့.. ေငးေမာေနတာၾကာရင္ ၀ယ္ျဖစ္သြားေတာ့မွာကုိ ႀကိဳသိတဲ့ခ်စ္သူက အၿမဲဆြဲေခၚ... ဒီလုိ ေစ်း၀ယ္ရတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြကအစ လြမ္းစရာေကာင္းလြန္းလွတယ္... ခု ၂လေလာက္အတြင္းမွာေတာင္ တေယာက္တည္း ေစ်း၀ယ္ရတာကုိ အသားမက်ႏုိင္ေသးဘူး...
ဒီပိတ္ရက္မွာ စီးရီးစ္ၾကည့္တာ.. ခ်စ္သူမရွိတဲ့ေနာက္မွာ ပထမဆံုးဆိုေတာ့.. ခ်စ္သူကုိ ပုိးစုိးပက္စက္လြမ္းမိပါတယ္.. အေအးေသာက္မိတာေတာင္ ဘာလုိေနမွန္းမသိဘူး.. ခြက္တခြက္တည္းကုိ ၂ေယာက္လုေသာက္ရတာက ပိုၿပီး အရသာရွိသလုိလုိ... လုစားေနၾက ဂ်ယ္လီဘူးေလးကုိ တေယာက္တည္း စားရေတာ့ ငုိခ်င္သလုိလုိ.. တေယာက္တည္းဘ၀က အရာအားလံုး အဓိပၸာယ္မဲ့ေနသလုိလုိ..
ဒီလုိနဲ႔ပဲ ေနာက္ထပ္ ၄-၅လေလာက္ စခန္းသြားရဦးမယ္.. လြမ္းရတာ ပင္ပန္းလြန္းတယ္ကြယ္....
ကုိယ္ဟာ အဆုိးျမင္စိတ္မ်ားလြန္းၿပီး ကုိယ္ခ်င္းမစာတတ္လုိ႔လားမသိဘူး.....
မုိင္ေပါင္း ေထာင္ခ်ီေလးေ၀းေနတာကုိ စာဖြဲ႕ေနၾကတယ္... ဖုန္းေလးပံုမွန္ေျပာ.. ၀ါသနာပါရင္ အခ်ိန္မေရြး ထလုိက္သြားလို႔ရတဲ့ေနရာမွာ ေနရတာကုိ LDR ဆုိၿပီး လြမ္းေဆြးျပေနတာကုိ ေနရင္းထုိင္ရင္းၾကည့္မရဘူး..
ေၾသာ္.. လူဆုိတာလည္း ကုိယ္ႀကံဳေနရတာကိုသာ အႀကီးဆံုး ဒုကၡလုိ႔ထင္တတ္ၾကတာေလ.. ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ေျပာတာပါ..
ဖုန္းလည္း ပံုမွန္ေျပာလုိ႔မရ.. ေလးငါးေျခာက္ရက္ေနမွ တခါေလာက္ဖုန္းေျပာ.. တခါတေလ တပတ္ ဆယ္ရက္ အသံေတာင္မၾကားရ... ၾကားထဲမွာ ဘယ္ေရာက္လုိ႔ဘယ္ေပါက္မွန္းမသိ.. ကုိယ္ဘာျဖစ္ေနလဲသူမသိ.. သူဘာလုပ္ေနမလဲ ကုိယ္ မသိနဲ႔.. စိတ္ရွိတုိင္း ထလုိက္သြားလုိ႔ရတဲ့ေနရာလည္းမဟုတ္... စိတ္ပင္ပန္းလြန္းပါတယ္...
ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး.. ပိတ္ရက္ ဟင္းခ်က္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ပို႔စ္တင္တာပါ..
No comments:
Post a Comment